Deniz, sonsuz bir tekrarın mekânı; dalgalar ise
zamanın döngüsel doğasını hatırlatan birer nabız atışı. Kıyıda, doğa ile
insanın izleri arasındaki sınır silikleşmiş. Taşlar, yıllar boyunca süren
sessiz bir tanıklığın birikimi gibi yerleşmiş zemine. Aralarından yükselen ince
bir çubuk neye ait olduğu belirsiz, ama varlığıyla bir şeylerin
eksikliğine işaret ediyor. Ufukta beliren yapı, bir bekleyiş, bir terk ediliş
ya da hatırlanmak istenen bir iz. Bu manzara, herhangi bir ana ait değil; geçmişin
tortusu ile geleceğin belirsizliği arasında asılı kalmış bir 'şimdi'.
70x150
T.ü.y.b.
2025
