Nida Erdoğan, 1999 yılında İstanbul’da doğdu. Sanata olan ilgisi çocukluk yıllarına
uzanan Nida, 2017–2021 yılları arasında Namık Kemal Üniversitesi Resim Bölümü’nde
lisans eğitimini tamamladı. Klasik sanat eğitimiyle edindiği teknik birikimi, günümüzde
Yıldız Teknik Üniversitesi Sanat ve Tasarım Enstitüsü’nde sürdürdüğü yüksek lisans
programıyla çağdaş sanat pratikleriyle buluşturmaktadır
Sanat, bireyin içsel çatışmalarını evrensel bir sahneye taşıyan bir tür psikolojik
arkeoloji’dir. Sanatçının çocukluk travmasından filizlenen kuş fobisi ve düğüm formu,
yalnızca kişisel bir hafızanın deşifresi değil, aynı zamanda insanın kolektif bilinçdışına dair
bir haritadır. Burada, düğümler sosyal bir patoloji’nin izlerini taşır: Toplumların
çözülmemiş travmaları, bireylerin sinir ağlarında düğümlenir, bedenlerde kristalize olur.
Bu yerleştirme, sakin bir karmaşanın izlerini taşır. Her düğüm, çözülemeyen bir sorunun
değil; çözülmesi gerekmeyen bir varoluşun kıvrımıdır. Ne düzensizdir, ne de tam
anlamıyla düzenlidir. Her form, bir sessizliğin içinden kıvrılarak doğar; kendi çevresinde
dolanır, bir merkez aramadan var olur. Sanatçının üretiminde merkezlenen düğüm formu,
bu çalışmada artık travmanın çığlığı değil; o çığlığın zamana yayılan, bedene sinen yankısı
olarak belirir. Bedenin iç mimarisine benzeyen bu kıvrımlar, ne tamamen içeride ne de
dışarıdadır. İç ve dış, hatırlamak ve unutmak, benlik ve öteki burada birbirine karışır.
“Olma Hâli”
, bir yönelimi değil, bir mevcudiyeti temsil eder. Bu formlar ne ilerler ne de
geriler; sadece var olmaya devam eder. Sabitlenmeyen ama dağılmayan, tanımsız ama
tanıdık bir formda sürer. Bu yerleştirme, bir başlangıç ya da son değil; oluşun kendisidir.
Düğüm, ne bir sonuca ulaşır ne de bir çözülmeyi arzular. Onun hareketi yavaştır,
kıvrılarak sürer; tıpkı bellekte iz bırakmış bir düşüncenin zamanla form değiştirmesi gibi.
Burada biçim, bir anlatıdan çok bir duruma dönüşür: Sakin bir karmaşa. Ve bu
karmaşanın içinde, sadece bir tek şey vardır—olmak.
