Sanatçı Metni 

Sanat pratiğim, bireysel deneyimlerimden yola çıkarak evrensel ve felsefi bir sorgulamaya dönüşüyor. Çocuklukta yaşadığım bir travmanın sonucu olarak gelişen kuş fobim, eserlerimin temel motivasyonunu oluşturuyor. Kuşların ölü bedenleri üzerinden ölüm, tekinsizlik ve insan doğasının yıkıcılığı gibi kavramları ele alıyor, bireysel hafızayla kolektif bilinç arasındaki ilişkiyi araştırıyorum.

Ölüm, yalnızca bir son değil, aynı zamanda yaşamın döngüsünü hatırlatan bir göstergedir. Kuş figürleri, yok edilenin kaydını tutan birer metafor olarak işlev görürken, insanın yıkıcılıkla kurduğu tekinsiz bağı görünür kılıyor. Tarih boyunca sergilenen cansız bedenler gibi, korku ve kontrol arasındaki sınırı sorgulayan bu imgeler, varoluşsal kaygılarımıza ve belleğin karanlık yüzüne dair bir anlatı sunuyor.

Resim, heykel, kolaj ve mekâna özgü yerleştirmeler gibi farklı disiplinlerle çalışarak, bireysel travmaların kolektif hafızaya dönüşme biçimlerini inceliyorum. Sanatım, ölüm ve yaşam arasındaki gerilimde, korku nesnesine dönüşen varlıkların ölümsüzleşme sürecini irdeliyor.

SAKİN BİR KARMAŞA

Sanat, bireyin içsel çatışmalarını evrensel bir sahneye taşıyan bir tür psikolojik arkeoloji’dir. Sanatçının çocukluk travmasından filizlenen kuş fobisi ve düğüm formu, yalnızca kişisel bir hafızanın deşifresi değil, aynı zamanda insanın kolektif bilinçdışına dair bir haritadır. Burada, düğümler sosyal bir patoloji’nin izlerini taşır: Toplumların çözülmemiş travmaları, bireylerin sinir ağlarında düğümlenir, bedenlerde kristalize olur.

Sanatçının üretim pratiği, çocukluk döneminde yaşanan travmatik bir deneyimden yola çıkar. Kuş fobisinin görsel bir izdüşümü olarak ortaya çıkan ölü kuş bedenleri, zamanla bireysel korkunun ötesine geçerek, insanın doğayla, ölümle ve yıkımla kurduğu ilişkiye dair metaforik bir anlatıya dönüşür.

Sanatçı, son dönem çalışmalarında bu travmatik hafızayı yalnızca kuş imgeleriyle değil, aynı zamanda düğüm formu aracılığıyla da ifade etmeye yönelmiştir. Düğüm; bastırılmış duyguların, çözülememiş düşüncelerin ve bedensel belleğin iç içe geçmiş yapısını simgeler. Bu form, çözülme ve direnç arasındaki gerilimle izleyiciyi bilinç ile bilinçdışı arasında salınan bir eşikte konumlandırır.

Bu bağlamda sanatçı, düğüm formunu bireysel bir travmanın ötesine taşıyarak evrensel bir duygunun sembolüne dönüştürmeyi amaçlar. “Sakin Bir Karmaşa”, her bireyde farklı şekillerde tezahür eden içsel düğümlerin, sadeleştirilmiş ama yoğun bir görsel anlatımıdır. Bu çalışma, kolektif olarak deneyimlenen psikolojik sıkışmışlıkların sessiz ve katmanlı bir temsiline dönüşür.

“Kanatlarımda bir rüzgâr kaldı

 En mis alas quedó un viento, no: 8"

 Kağıt Üzerine Dereceli Kalem,

 2024, 40x45 cm