Tuval Üzerine Karışık Teknik, 130x110 cm, 2025, İstanbul.
“Olası Olan”
Sanatçının “Olası Olan” adlı yapıtı, boş bir kuş yuvasını merkezine alarak geçicilik, bellek ve barınma kavramlarına dair çok katmanlı bir düşünsel alan açar. Yuva, burada doğrudan korunaklı bir alan olmaktan çıkar; işlevini yitirmiş bir mekâna, bir zamanlar var olmuş olanın sessiz bir hatırlatıcısına dönüşür. Bu dönüşüm, çağdaş bireyin aidiyet arayışındaki kırılganlıkla da örtüşür.
Sanat tarihsel olarak, yapıt 17. yüzyıl Vanitas geleneğinin izlerini çağrıştırır. Ancak klasik Vanitas’tan farklı olarak bu resim, ölümün doğrudan temsiline değil; gündelik hayatın görünmeyen çözülmelerine, mikro-yıkımlarına odaklanır. Dingin yüzey, abartıdan uzak bir dramatik yapı kurar ve izleyiciyi yüzeydeki sessizlik aracılığıyla düşünmeye davet eder.
Yapıt, aynı zamanda Giorgio Agamben’in “potansiyel” kavramı bağlamında da okunabilir. İçinde hiçbir canlının bulunmadığı bu yuva, yine de bir doğuş ihtimalini, bir “olmamışlığı” taşır. Boşluk, burada bir eksiklik değil; bir olanak alanıdır.
Seyirciye nesnel bir anlatım sunmaktan özenle kaçınan bu resim, biçimsel sadeliğiyle görsel bir sessizlik önerir. Tam da bu sessizlik içinde izleyici, kendi deneyimini ve belleğini yüzeye yansıtır. Böylece resim yalnızca görülen değil; hatırlanan, kişisel olarak yeniden kurulan bir şeye dönüşür.
